Nawłoć to roślina z rodziny astrowatych, która charakteryzuje się wysoką łodygą (sięgającą nawet jednego metra) oraz wieloma drobnymi kwiatami o żółtej barwie. Początkowo była spotykana na terenie Azji, skąd następnie zawędrowała do Ameryki Północnej oraz Europy. Obecnie jest to jedno z najczęściej spotykanych ziół, które można spotkać na pastwiskach, polach, łąkach bądź w lasach. W celach medycznych wykorzystuje się przede wszystkim górne części pędów nawłoci, które należy zebrać w okresie kwitnienia i wysuszyć w zacienionym miejscu.

Zdrowotne właściwości nawłoci były już znane w czasach starożytnego Rzymu, gdzie była ona stosowana przede wszystkim jako środek wspomagający gojenie się ran. Podobne zastosowanie miała wśród rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej, którzy stosowali nawłoć głównie jako środek przeciwzapalny, służący do dezynfekcji. Z czasem ziele nawłoci zdobywało coraz większą popularność, a dzięki swoim właściwościom leczniczym znajdowało coraz szersze zastosowanie w ziołolecznictwie.

Największe skupienie składników aktywnych znajduje się w pędach nawłoci. Ziele to zawiera flawonoidy, saponiny, rutynę, olejki eteryczne, garbniki oraz kwasy organiczne. Dzięki temu zioło wykazuje właściwości moczopędne, ściągające, przeciwzapalne, przeciwzakrzepowe i uszczelniające naczynia krwionośne.